بیشتر به دلیل التهاب در کانال مقعد رخ می دهد. آبسه مقعدی که یکی از شایع ترین اختلالات بالینی در زمینه پروکتولوژی است، بسته به محل مقعد ممکن است ویژگی های متفاوتی را نشان دهد.
آبسه پری آنال با جمع شدن چرک در نتیجه التهاب در اطراف مقعد ایجاد می شود. این بیماری بیشتر به دلیل التهاب غدد مقعدی ایجاد می شود و با گذشت زمان گسترش می یابد. وظیفه اصلی غدد تسهیل خروج مدفوع با ترشح مخاط است.
این بیماری علاوه بر اینکه در تمام گروه های سنی دیده می شود، در دهه 30 و 40 سالگی بیشتر دیده می شود.در مردان نیز شایع تر از زنان می باشد.
آبسه مقعدی به تورمی گفته می شود که در نتیجه التهاب در ناحیه مقعد یا اطراف مقعد ایجاد می شود. بین ماهیچه و بافت نرم اطراف ناحیه بریچ رخ می دهد. فیبرهای عضلانی در ناحیه مقعد وجود دارد که از خروج گاز و مدفوع ناخواسته جلوگیری می کند. این فیبرها غددی هستند که پوست را مرطوب می کنند و مدفوع را لغزنده تر می کنند. غدد ساختارهایی هستند که به دفع طبیعی مدفوع کمک می کنند. باکتری های زیادی در ناحیه بریچ وجود دارد. باکتری های مضر وارد غدد می شوند و باعث آبسه مقعد می شوند.
التهاب در آبسه مقعد شروع به تجمع می کند و به مرور زمان تورم در ناحیه مقعد ایجاد می شود. به طور کلی بیماران این تورم را بواسیر می دانند و سعی می کنند خود درمانی کنند. درمان های خانگی می تواند بیماری را تشدید کند. بنابراین به محض شروع شکایات باید بدون اتلاف وقت به پزشک مراجعه کرد.
داشتن اطلاعات در مورد تشکیل آبسه مقعدی از روش های نادرست قابل اعمال جلوگیری می کند.
جسم خارجی یا مدفوع سفت به غدد آسیب می رساند و عبور باکتری ها را تسهیل می کند و باعث تشکیل آبسه در ناحیه مقعد می شود.همچنین ممکن است دلایل زمینه ای متفاوتی وجود داشته باشد. اینها؛ عواملی مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو، لنفوم، رادیوتراپی می باشند. جدای ازعواملی که ذکر کردیم باید به نظافت محدوده مقعد نیز توجه کرد.
در مقایسه با سایر قسمت های بدن ما، ناحیه مقعد نسبت به تشکیل باکتری بسیار حساس تر است. برای به حداقل رساندن تشکیل باکتری، باید به بهداشت ناحیه مقعد اهمیت بیشتری داد.
می توان علائم آبسه مقعد را به دو گروه تقسیم کرد. در نشانه عفونت؛ تب بالا، خستگی و ضعف. دوم این است که ما می توانیم روی پوست ببینیم. احساس پری و ترشح در طول توالت ، تورم، درد شدید، قرمزی و افزایش گرمااز علائم این بیماری می باشد. التهاب آبسه مقعد که در ناحیه مقعد ایجاد می شود، با گذشت زمان به سرعت افزایش می یابد. در این شرایط بیماران در انجام حرکات فیزیکی مانند نشستن و راه رفتن مشکل دارند. عفونت شدید باعث افزایش دما، تب شدید، لرز و احساس ضعف می شود. هنگامی که عفونت به بافت زیر جلدی گسترش می یابد، قرمزی یا تورم در ناحیه مقعد آشکار می شود.
“آبسه های پری آنال بسته به محل ممکن است ویژگی های متفاوتی از خود نشان دهند. نام آنها بر اساس محل تشکیل به شرح زیر است:
”
- اینتر اسفنکتریک
- ایسکیورکتال
- سوپرالواتور (پاراکتال)
معاینه فیزیکی توسط متخصص پروکتولوژیست برای تشخیص آبسه پری مقعدی کافی است. اگر به دلایل مختلف تردید وجود داشته باشد، ممکن است سونوگرافی یا MRI درخواست شود. این کاملا به مرحله بیماری بستگی دارد. در مواردی که آبسه پری آنال پیشرفت می کند، خطر عفونت بسیار زیاد است.
به هیچ وجه نمی توان آن را در خانه درمان کرد. باید توسط پزشک پروکتولوژیست معاینه شود و با توجه به وضعیت آبسه، مناسب ترین روش درمانی انتخاب شود. اگر آبسه پری مقعدی پیشرفت کرده باشد توسط پزشک کنترل و آبسه کاملا تخلیه می شود. درمان آنتی بیوتیکی را می توان با ارزیابی وضعیت بیمار شروع کرد.
بیماران معمولاً در ناحیه ای که آبسه وجود دارد احساس درد می کنند. آبسه پری آنال باعث قرمزی ناحیه ای می شود که در آن قرار دارد. اگر آبسه پیشرفته باشد، می تواند باعث تب و یک حساسیت در منطقه مورد نظر رخ می دهد.
در ناحیه بریچ پری و تورم وجود دارد. مشکلاتی مانند ناتوانی در نشستن مناسب یا راه رفتن راحت ممکن است رخ دهد. اگر آبسه پیشرفته باشد، ممکن است باعث ترشح در ناحیه مقعد شود.
اگر آبسه مقعدی در حالت پیشرفته باشد، این آبسه باید به صورت کنترل شده توسط متخصص پروکتولوژی تخلیه شود. باید تخلیه به طور کامل انجام شود. در غیر این صورت ممکن است عوارض جدیدی ایجاد کند.
پس از درناژ آبسه مقعدی، بسته به وضعیت آبسه بیمار، ممکن است آنتی بیوتیک درمانی دوگانه یا منفرد توصیه شود. در بیماران مبتلا به آبسه پری مقعدی پیشرفته، کانال‌ها یا تونل‌های فیستول دائمی ممکن است بین کانال رکتوم و پوست پری مقعد ایجاد شوند. بیماران مبتلا به تشکیل فیستول ناراحتی خود را با شکایاتی مانند ترشح عفونت، تورم رکتوم و درد توصیف می کنند.
