تشخيص را معمولاً ميتوان با يافتههاي باليني و معاينه فيزيكي انجام داد، اما گاهي اوقات كه پزشك لازم بداند بيوپسي پوست، سواب پوست گرفته شده، كشت انجام ميشود يا آزمايش خون انجام ميشود.
از آنجایی که این بیماری در زندگی اجتماعی و وضعیت روانی فرد تأثیر منفی می گذارد، درمان باید در اسرع وقت آغاز شود. اگر این بیماری درمان نشود، ممکن است سال ها ادامه یابد. زخم ها، شرایط التهابی و بو می تواند منجر به بدتر شدن کیفیت زندگی بیماران، شرمساری، فاصله اجتماعی و افسردگی شود. علاوه بر این، در مواردی که بیماری شدید است، در نتیجه اختلال در جریان لنفاوی، ایجاد فیستول در اندامهای داخلی (آبسههای ملتهب که دهانه و کانالهایی بین اندامهای داخلی و پوست را تشکیل میدهد)، سفتی ناشی از اسکار و از دست دادن خاصیت ارتجاعی باعث محدودیت حرکتی در بیمار می شود.
در درمان بیماری هیدرادنیت چرکی از آنتی بیوتیک های موضعی و سیستمیک، داروهای تقویت سیستم ایمنی، لیزر درمانی و روش های درمان جراحی استفاده می شود. داروها، جراحی و تغییر سبک زندگی را می توان با هم در درمان استفاده کرد. روش درمانی مورد استفاده ممکن است با توجه به سن بیمار، شرایط زندگی و مرحله بیماری متفاوت باشد. این بیماری همچنین می تواند عود کننده و مادام العمر باشد.
افراد مبتلا به بیماری هیدرادنیت چرکی باید یک رژیم غذایی متعادل و منظم داشته باشند، از اضافه وزن جلوگیری کنند و نباید غذاهای شیرین و با شاخص گلیسمی بالا مصرف کنند. همچنین سیگار باعث افزایش شدت بیماری می شود.
جلوگیری از تعریق و رطوبت، دوش گرفتن مکرر و خشک نگه داشتن قسمت های چین خورده مخصوصاً در ماه های گرم بسیار مهم است. ژل دوش یا صابون های دارای محتوای آنتی باکتریال را می توان 1-2 بار در هفته استفاده کرد.
دئودورانت های استفاده شده نباید غدد عرق را مسدود کنند. به همین دلیل، محصولات حاوی مواد شیمیایی کاهش دهنده تعریق ممکن است بیماری را تشدید کنند.
مرطوبکنندهها و لوازم آرایشی مورد استفاده نباید با نواحی که علائم بیماری را دارا می باشد تماس پیدا کند.
انتخاب لباس نیز در بیماری هیدرادنیت چرکی حائذ اهمیت می باشد. از لباس های تنگ و چسبان ساخته شده از پارچه های مصنوعی خودداری کنید. ترجیحا از لباس زیر نخی استفاده شود.